Een beetje PechIk moest gaan laden in Beringen in België, bij een bedrijf dat plastic korreltjes maakt in allerlei kleurtjes en vormpjes en levert dat ook in diversen verpakkingsvormen. Maar zoals bij veel chemie bedrijven heeft dit bedrijf ook een veiligheidsbeleid. Om daar het terrein op te komen moet je in het bezit zijn van een paar Veiligheids-schoenen (Die had ik aan), Veiligheids-bril (Had ik), Veiligheids-hesje (Paar maten te klein, Maar ik had het wel), Lange broekspijpen (Die had ik aan), En een veiligheidshelm en die had ik dus niet.Die helm kon ik niet van het bedrijf lenen. Die kon je daar alleen uit een automaat trekken. Dus ik sta daar voor een soort broodjes automaat die gevuld is met helmen, veiligheidsbrillen en veiligheidshesjes. Maar zoals bij elke broodjes automaat gaat er ook bij deze 'veiligheidsautomaat' alleen maar munt geld in. En die helm koste €8. Nou is dat niet veel voor een helm maar ik heb geen €8 in muntgeld bij. Je zult dan net zien dat je alleen maar plastic geld bij hebt. Dus ik ben daarna naar het dichtstbijzijnde dorp gereden waar je ook met vrachtwagen mag komen. Daar wat geld uit de muur getrokken. Bij die bank kon ik een van die biljetten niet inwisselen voor muntgeld. Je vraagt je soms af waar een bank eigenlijk voor dient. Dus daarna een van die biljetten gewisseld bij een tankstation. Onder tussen ben ik flink kwaad op het 'systeem van de samenleving'. Dus ik rij iets te vlot terug naar dat schijt bedrijf. En daardoor valt er in het kopschot 2 pallets om. Dat was dus geen handige actie. Met 2 pallets in het zeil kun je bij dat bedrijf zeker niet aankomen, dus ik moest eerst die pallets recht zetten. Planner Willem belde ondertussen. Dus ik planner Willem meteen op de hoogte gebracht van mijn allerlaatste mislukking. Tegen die tijd dat ik die pallets weer terug recht op had staan is het bedrijf waar ik moest laden inmiddels gesloten. De volgende ochtend kocht ik gelijk een helm. En daarna moest ik mijn bedrijfs-veiligheidsbewijs voor het bedrijf gaan halen. Dit duurt ongeveer 45 minuten. Als of je niks beters te doen hebt onder de baas zijn tijd. Daarna moest ik op een computer terminal voor simpele zielen mij proberen aan te melden. Toen bleek ik dat ik een fout order nummer had. Het heeft bijna een uur geduurd voor dat ik het juiste nummer had. Vervolgens kon ik het terrein op. Maar ik moest op het terrein op een aangewezen plaats op de heftruck chauffeur wachten. 2 uur later ging er een alarm af. Volgens mijn veiligheids-opleiding betekend dat iets. Maar ik wist niet meer wat het alarm betekende. Maar even later kwam een heftruck chauffeur langs en ik dacht nog :"Eindelijk we gaan laden" Maar nee hoor. De heftruck chauffeur vroeg of ik nog wist wat dat geluid betekende. Vertelde ik hem dat ik het niet meer wist. Het bleek het evacuatie alarm te zijn. En dat iedereen te voet naar de verzamelplaats moest. Op de verzamel plaats moest je melden bij de veiligheidsadviseur voor de chauffeurs. Deze veiligheidsadviseur had een lijst van alle bezoekers, en alle externe arbeiders bij. Ik bleek samen met een paar andere chauffeurs niet op zijn lijst te staan. Na 45 minuten konden ik weer terug naar mijn wagen. Waar na 1,5 uur wachten, eindelijk de 5 pallets te beladen werden. En dan vind m'n het ook nog vreemd dat je hier slechte zin van krijgt. Dat je positiviteit een beetje keldert. En dat je geduld daadwerkelijk op kan raken.
Van zulke klanten wordt je echt moedeloos.
| |