Uitgegleden op mijn stuitbot.
Loop op ik op 28 December 2010 naar de vrachtwagen glij ik uit over een plak zwart ijs. Ik voelde dat 1 been uitgleed, probeerde dit te corrigeren met het 2e been te corrigeren. Maar ook dit been gleed onderuit. Vervolgens belande ik recht op mijn kont. Het deed eventjes pijn. Na een diepgaand gesprek met god. En sommige weten hoe dat in zijn werk gaat. Ben ik maar weer opgestaan en verder gegaan. Nadat ik eenmaal in vrachtauto zat vond ik dat mijn achterste toch vervelend pijn deed. Ach dat gaat wel over, dacht ik nog.
Eventjes leek het erop dat het minder werd. Ik ging naar een klant in Schijndel. Bij hen heb ik op een pompwagen gestaan. Verder geen klachten gehad. Maar terug weg was een absolute martel gang. Na mijn val kan ik niet meer fatsoenlijk zitten. Door de pijn kan ik mij niet goed concentreren op de weg, en het was niet meer verantwoord om verder te werken. Voor dezelfde middag een afspraak gemaakt met de huisarts. Deze concludeerde al snel dat er een blauwe plek precies onder het stuitbot zit. En dat zitten inderdaad pijnlijk is. Wanneer het stuitbot niet gebroken is duurt het genezingsproces z'n 6 weken. Wanneer het bot wel gebroken duurt het een half jaar. Daar ben ik dus mooi klaar mee. Ik hoop dat het niet gebroken is. En dat ik snel weer kan auto rijden. Want ik wilde naar mijn tante in Lanaken gaan. En wanneer ik niet kan rijden valt dat allemaal in het water en ik had er nog zo naar uitgekeken. Maar dat zie ik wel over een paar dagen.
Zonder hulp middelen kan ik niet meer fatsoenlijk zitten. Ik heb bij via de thuis hulp zorg winkel een soort rubberen zwemband ter beschikking gekregen zodat ik redelijk fatsoenlijk achter de computer kan zitten. Ik ben benieuwd dat ik nog naar Limburg kan. Eventjes afwachten. Vorig blog bericht.  Blog begin pagina
Volgend blog bericht.
| Vorig blog bericht. Blog begin pagina
Volgend blog bericht.
|