SSN Rijn express dag 2
Eenmaal ingestapt, rijdt de trein de Rijn over om via de oostzijde van de Rijn naar de stad Mainz te rijden. Aan beide kades van de Rijn loopt daar namelijk een spoor. Terwijl de 01 1075 flink van zich laat horen. Kijken de meeste van ons toch naar de extreme lage waterstand van de Rijn. De rivier ligt op bepaalde plekken gewoon droog. Alleen in de vaarweg stroomt nog wat water. Mensen verzamelen zich op drooggevallen plekken. En kijken om wanneer de stoomtrein passeert. Het uitzicht is verder geweldig terwijl de trein zich door de Duitse wijnstreek heen slingert. Na anderhalf uur stomen rijdt de trein opnieuw de Rijn over om vervolgens Mainz Hauptbahnhof binnen te rijden. Mainz is een stad dat veel geleden heeft tijdens de tweede wereldoorlog. Mainz is na de oorlog weer precies opgebouwd zoals het van voor de oorlog er uit zag. Ik besloot om het 'oude' gedeelte van de stad en de dom te bezoeken. Het duurde even voordat ik het 'oude' gedeelte van de stad gevonden had. Maar uiteindelijk ook zelfs de Dom gevonden. Aan de achterkant van de dom op het dak stond een merkwaardig beeld. Ik besloot om met de telelens het beeld te bekijken. En daar stond een paard op het dak dat door een adelaar met mensen benen werd bereden. 😵 Laten we daar maar niet te lang over nadenken.
Vanwege de lage waterstanden had de rederij al aan gegeven dat er niet met gereserveerde boot gevaren kon worden. Er moest met een kleinere boot gevaren worden. En op deze boot was net genoeg plek om voor 300 mensen de tafel te dekken en verder was er nauwelijks plek om je te verplaatsen. Laat staan om op het veel te kleine buiten dek te gaan staan. Maar zoals een voormalig werkgever altijd zei: "Tis ff nie nie anders" gingen we zonder morren aan boord. De boot ging varen en we kregen ons avondmaal opgediend terwijl de boot stroom opwaarts voer konden we nog nagenieten van de plaatsen waar de trein gereden had. Maar al snel ging de zon onder. En zagen we bijna niets meer. Na diner probeerde de boot weer opnieuw aan de kade aan te meren. Maar het waterpijl was inmiddels meer dan 5 centimeter gezakt en de boot kon niet meer met zijn 300 passagiers aan de kade. Eerst vroeg de bemanning aan iedereen om aan de bakboort kant te gaan staan. Zodat de stuurboord kant hoger kwam te liggen. De boot kwam weleens waar dichter bij de kade maar niet voldoende om veilig van boord te gaan. Uiteindelijk had een deel van de bemanning een nood brug gehaald zodat we veilig van boord konden gaan. Nadat iedereen van boord was lag de boot hoog genoeg om aan de kade aan te meren. Voldaan ging Daantje weer op het harde Duitse matras liggen.
Vorig blog bericht.  Blog begin pagina
Volgend blog bericht.
| Vorig blog bericht. Blog begin pagina
Volgend blog bericht.
|
