Daantjes Weblog

Beste Weblog lezers, vandaag slecht nieuws. Daantje is 40 geworden. Daantjes leven is nu gearriveerd op de denkbeeldige helft. 40 jaar is een hele tijd en in die 40 jaar is er veel gebeurt. Positieve dingen, maar ook de nodige teleurstellingen. 40 Jaar, Daantje staat al met één been in het graf. En het is nu hoogtijd om mijn midlifecrisis eens op te starten.

De midlifecrisis is een gebeuren waar iedere man door heen gaat wanneer hij zijn 40ste leefjaar heeft behaalt. Als man zijnde hoor je dan gesetteld en 'gelukkig' te zijn. Daantje is gesetteld woont op zichzelf in een leuk appartement. En speelt wekelijks nog met vrachtwagentjes. Ik heb nog een tijdje aan gedacht om mij te laten omscholen tot treinmachinist. Maar dan zou ik nog steeds met treintjes gespeeld hebben. ........MMMM......... Net zo kansloos dus.

Maar de grootste teleurstelling bevind zich op het liefdesterrein. Door verlieft worden op de verkeerde vrouw heeft mij geen vertrouwen gebracht in het vrouwelijke deel van het menselijk ras. Ik had haar ontmoet op de middelbare school. Gingen veel met elkaar om. Zelfs jaren lang nog naar elkaar geschreven. Een tijdje zelfs gedatet om vervolgens door haar op een zijspoor gezet te worden. En er nooit meer iets van te vernemen. Hoe kan iemand waar je jaren intens mee omgaat zo met je breken?? Ik ben hierna weer internationaal gaan rijden. En dan is 20 jaar zo om. Toch heeft zij er voor gezorgd dat ik nooit meer een partner kan vertrouwen. Later besefte ik dat dit gedrag ook in de genen zit. Een soort oer drift om een zorgzame slaafse partner te vinden die voor haar en de kinderen zorgt. Daarom houden vrouwen ook zo veel van honden. Een hond is altijd blij zijn baas te zien en loopt ook altijd zonder kapsones achter zijn baas aan.

En dan de keuze om chauffeur te worden. Was dat een slechte? Met de kennis en kunde die ik nu heb. Moet ik daar "JA" op antwoorden. Wat je in het transport allemaal mee maakt. Dat hou je niet voor mogelijk. De 'planner met gezag' wil een boek schrijven over de tijd dat hij gewerkt heeft. En Daantje denkt ook al aan om zijn memoires te gaan schrijven. over zijn avonturen in het transport.

Ook denk ik nog regelmatig aan al die klasgenoten bij wie ik in de klas heb gezeten en wat van hen geworden is. Van sommige weet Daantje dat. En van andere weet ik het niet. Facebook geeft soms wel inzicht hoe ze geworden zijn. Van andere is het minder duidelijk. Gek is wel dat al die contacten van die tijd compleet verwaterd zijn. Met vele had je een oppervlakkig contact met andere hele vriendschappelijke contacten. En dan is school over, en ieder gaat zijn eigen weg. En zo gaat het met ook met oud colega's Heb je jaren met ze samengewerkt Je gaat dan ergens anders werken. En je hoort nooit meer wat van hen.

Vrienden & Kennissen, komen en gaan dus. Met familie leden is ook niet veel anders. Want ook die sterven en komen weer nieuwe. Het hoort allemaal bij een levens verloop.