Eventjes met een paar colega's in de kroeg hangen.
Op de avond voor Hemelvaart ben ik samen met een paar colega's naar moekkes bar getrokken op gezellig wat te drinken. Wie dat allemaal waren laat ik eventjes in het midden. Maar de discussie die we in deze bar hadden konden we beter niet combineren met alcohol.
Het begon allemaal met discussie over AOW. Een van de opmerkingen die over de tafel gingen was letterlijk. 1.000.000 mensen kunnen niet voor 3.000.000 mensen zorgen. Dat kan simpelweg niet! En daar had die persoon gelijk in. En dat is precies wat we met AOW doen. Je betaald immers ook geen AOW voor je zelf. Maar dat geld is namelijk voor de ouderen van nu. en de AOW is geen spaarpotje voor de werkende zelf. AOW is namelijk een overslag regeling. En vanwege de afnemende beroeps bevolking en de groeiende vergrijzing (Er zijn meer gepensioneerden dan werkenden) Wordt AOW zo goed als onbetaalbaar. (Dat krijg je wanneer er massaal op een 'semi-communistische' partij als de PvdA stemt. Als ware communist kun je beter SP stemmen)
Discussies over de AOW ontvlammen al heel vlug in gevoel van onrecht. Want mensen menen echt met dat zij AOW premie betalen voor hun eigen pensioen terwijl dit niet zo is. En van de AOW spring je snel in een discussie over de zorg. En toen was hek helemaal van de dam. Eerst ging het nog over dat de zorg erg inefficiënt met geld omspringt en dat de zorg daardoor onnodig duur was. Een mening die ik inderdaad deel. Maar daarna ging de discussie over de etnische grens. Misschien kwam dat door de werking van de reeds geconsumeerde alcohol. Er werd geopperd dat de zorg onnodig duur werd doordat mensen onnodig in leven worden gehouden.
Nu ging de discussie gevaarlijke grens over. Hoe bepaal je wanneer iemand onnodig in leven wordt gehouden? Wanneer iemand in vegetarische en ontoerekeningsvatbare toestand bevind die zonder zorg zeker dood gaat. Wanneer de familie erover eens is dat stekker eruit getrokken moet worden. Zal deze persoon sterven. Maar vele families zullen ook uit geloofsovertuiging het niet er niet mee eens zijn dat de zorg wordt gestaakt. Terwijl al uitgesloten is dat de patiënt ooit zal bijkomen. Persoonlijk ben ik van mening dat deze vorm van zorg de zorg ook onnodig duur is. Maar wat doe je met slachtoffers die volledig verlamd zijn. Maar nog volledig toerekeningsvatbaar zijn? Welke definitie pas je dan toe of iemand de zorg krijgt die hij/zij nodig heeft. En wie bepaald dat? Maar wanneer iemand tegen zijn wil wordt geëuthanaseerd. Wordt wel gewoon vermoord. Dus je kunt niet zomaar iemand een spuitje geven. Adolf Hitler had een vergelijkbare gedachte en dat is niet al te best afgelopen.
Wat tijdens deze discussie heel duidelijk naar voren kwam. Was dat de meeste onder ons nooit er over nagedacht hebben wat er moet gaan gebeuren wanneer zij zelf in een situatie terecht komen wanneer zij niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. De meeste hadden er nog nooit over nagedacht en er standpunten over ingenomen. Wat er met hun moet gebeuren wanneer zij in een uitzichtloze situatie zouden terecht komen.
Voor de familie zou het makkelijker zijn wanneer zij weten wat het slachtoffer zelf zou willen wanneer het ooit eens zover komt. Maar binnen sommige families zullen dit soort onderwerpen onbespreekbaar zijn.
|
| | | 
